Heenreis naar Nepal

Na wat hectische weken en laatste minuut acties dan toch net op de tijd de koffer voor Nepal gepakt. Het wordt eigenlijk al een beetje een routine, weten wat mee te nemen en wetende dat het daar warm is. Deze keer vliegen we niet met Etihad uit Düsseldorf, maar met de Turkish airlines vanuit Brussel naar Istanbul en van daaruit naar Kathmandu.

Na Albert en Fer opgepikt te hebben, rijden we vlot naar Brussel waar Mister Roepie (Fer) een gunstige parkeergelegenheid heeft gevonden voor de auto. Dus mooi geregeld en met de shuttle, een 10 minuten, naar de luchthaven waar we ons vlot kunnen inchecken en de koffers zijn we dan ook al kwijt. Toch nog te vroeg om richting douane te lopen, ook niet wetende of er nog een rokersvoorziening is na de douane, besluiten we nog even naar buiten te gaan.

Buiten op het bankje nog een broodje eten. Vrolijk kijken Albert en Fer niet. Het lijkt wel dat ze aan een laatste avondmaal bezig zijn… Wellicht hebben ze het nationale gerecht van Nepal al voor ogen, en dan kan ik mij daar wel iets bij voorstellen. De Dal Bhat eet men in de morgen, in de middag en in de avond, dus altijd. Het zal wel zeer gezond zijn….. maar liefst toch maar een keer per week voor ons. Is natuurlijk ijdele hoop, want de ervaring heeft ons geleerd dat als we op visite gaan, er altijd Dal Bhat op tafel zal komen. Het bestaat trouwens uit rijst, linzensoep voor over de rijst, een soort spinazie (zeer gezond), andere groenten, en geit of kip klaargemaakt met lokale kruiden zoals koriander, knoflook, gember en masala, een mengsel van kruiden.

Maar goed na ons laatste broodje kaas en ham toch maar richting douane en gate waar we moeten inchecken. Terloops krijgen we te horen dat onze aansluitende vlucht van Istanbul naar Kathmandu 2 uur vertraging heeft. Veel te beleven is er niet op de luchthavens, de routine van laptop uit rugzak, riemen los, metalen voorwerpen zoveel mogelijk in de bakjes leggen om het piepen te vermijden en dan is er toch altijd nog iets dat piept.

De reis an sich verliep voorspoedig, in Istanbul 4 uurtjes ipv 2 uurtjes wachten, maar al bij al mogen we niet klagen want Patrick die week later komt en de grotere groep nog iets later zitten 12 uur in Mumbai (Bombay) vast.

Rond 10 uur in de morgen komen we aan in Kathmandu. Bloedheet, richting visaoffice. Als geroutineerde Nepalgangers hadden we onze visa natuurlijk al thuis ingevuld en voorzien van de nodige pasfoto's en dus snel richting balie vooraleer er een ellenlange rij zou staan. Op weg naar de balie snel nog een klein formuliertje ‘Nepal Immigration’ uit de schappen pakken en onmiddellijk aansluiten en al aanschuivend het formuliertje invullen. Voor de volgende keer hebben we een voorraadje meegenomen en dan kunnen we sneller doorstomen Op een mum van tijd staat er echt een ellenlange rij; veel mensen vergeten dat kleine formuliertje in te vullen en dan kan je dus terug om het formuliertje op te pikken, in te vullen en achteraan aan te sluiten J. Hebben we de eerste keer natuurlijk ook meegemaakt.

Na 20 minuten konden we al op zoek gaan naar onze bagage, die wonder boven wonder al naast de band stond. Dus nog sneller naar buiten, waar Jagat en Indira van Himalayan Leaders, ondertussen vrienden, ons al opwachtten en de bloemenkrans omhingen. Vervolgens richting Gaureghat, een wijk in Kathmandu waar we de komende tijd zullen verblijven.

Het zal in ieder geval een ander verblijf worden, de plechtigheid voor Marina, de werkzaamheden voor de opening van de kraamkliniek waar Marina aan de basis van lag…..